باعرض سلام و تبریک به مناسبت فرارسیدن ماه مهمانی خدا

 

لال شوم اگر اولین دعای سحر و افطارم این نباشد:

اللهم عجل لولیک الفرج

 

 

 

روزه حقیقی

روزه حقیقی از نظرقرآن قبولی اعمال بندگان مشروط به وجود خلوص در آن هاست عملی که به انگیزه

تقرب به خداوند انجام شود، اگر با خلوص همراه باشد پذیرفته است خداوند در قران کریم می فرماید:

«ای کسانی که ایمان اورده اید صدقه های خویش را با منت نهادن و آزار رسانیدن باطل نکنید مانند

کسی که اموال را از روی ریا و خودنمایی انفاق می کند و به خداوند و روز قیامت ایمان ندارد.» (بقره،

264) قران در این آیه کریمه هشدار می دهد که خدمت های خود را با منت باطل نکنید و در اعمال خود

ریا و تظاهر نداشته باشید. اگر تظاهر و خودنمایی در عملی باشد علاوه بر اینکه آن عمل باطل است

گناه آن در حد کفر به خداوند و بی ایمانی نسبت به جهان اخرت است. بنابراین چنانچه در روزه خلوص

وجود نداشته باشد جز تشنگی و گرسنگی فایده ای برای روزه دار نخواهد داشت اگر شخصی برای

ستایش مردم و خودنمایی و ریا روزه بگیرد، روزه او نه تنها باطل است بلکه گناه ان در حد کفر به

پروردگار عالمیان است. امیرمومنان می فرمایند: «چه بسا روزه داری که از روزه اش جز تشنگی نصیبی

ندارد و چه بسا شب زنده داری که جز رنج و سختی بهره ای نمی برد چه خوس است خواب

هوشمندان و افطار انان.» (مستدرک الوسائل، ج7، ص367) اگر انسان بتواند به گفتار و کردار خود رنگ

خدایی بدهد عمل او با ارزش می شود و نزد خداوند ارج و بها پیدا می کند. چنانچه روزه دار با خلوص

نیت و تنها به خاطر خشنودی پروردگار روزه گرفت می تواند در وقت افطار بگوید: «اللهم لک صمت و

علی رزقک افطرت و علیک توکلت» آدمی با پرو بال اخلاص می تواند به عالم ملکوت پرواز کند وبه جایی

برسد که جز خدا نبیند. وقتی همه افکار و اعمال انسان نور خدایی داشته باشد شیطان نمی تواند او را

فریب دهد همان گونه که در قرآن کریم آمده است: «شیطان را بر کسانی که ایمان آورده اند و بر خدا

توکل می کنند تسلطی نیست.» (نحل،99) انسانهای مخلص در معرض خطر شیطان قرار می گیرند

شیطان با وسوسه پیوسته خود می کوشد تا با وارد کردن نوعی ریا و تظاهر، ارزش اعمال مومنان

مخلص را از بین ببرد. ارزش یک ماه روزه، تلاوت قرآن و نماز شب، اگر با غروز ؛ ریا و خود نمایی همراه

شود از میان می رود. بندگان مخلص کسانی هستند که خداوند متعال بر قلب و روح آنان حاکم است و

عبادت های آنان فقط برای تقرب به حق تعالی و لقای پروردگار است. کسی که خداوند بر دلش حاکم

شده باشد دیگر هوی و هوس به قلب او راه نمی یابد افکار و خواطر شیطانی به ذهن او وارد نمی

شود و در خطر وسوسه های شیطان قرار نمی گیرد.زیرا که: «قلب المومن عرش الرحمان؛ قلب مومن

عرش خدای رحمان است.»(بحار، ج55، ص39) روزه سلوک پرهیزگاران، آیت الله مظاهری مدظله العالی

کپی از:http://portal.anhar.ir